afscheidsfeestje in Gent
16 september was het dan zover, het langverwachte afstudeer-afscheidsfeestje. Er was dan ook heel wat te vieren. Vier jaar duffe ellende aan 't unief was van de ene dag op de andere dag voorbij. Nu ja, zoals dat dan heet, achteraf genomen valt dat allemaal wel goed mee. Op 't moment zelf soms wat minder. Ach ja, het resultaat mag gerust gezien worden en soms kan ik het zelf nog niet goed geloven. Wat ik wel goed kon geloven is dat dus de 16de een hele tros van m'n vriendjes aan m'n deur stonden. Tegen alle verwachtingen en gewoontes in waren ze een half uur te vroeg ipv het klassieke half uur te laat. Ge kunt gene staat meer mak
en op mensen! Tss. Ik zat dus nog rustig te computeren en had nog niks klaarstaan, 'k was zelfs nog niet omgekleed. Tot overmaat van ramp wilden ze niet gewoon een pintje maar ook nog allemaal ne cocktail. Intussen bleef de deurbel maar rinkelen dus de ontvangst was op z'n zachtst gezegd een klein beetje hectisch. Maar soit, het is allemaal gelukt en we waren dus min of meer op tijd in de Gekroonde Hoofden, het betere ribbekesrestaurant in Gent. Door een slechte ervaring bij de concurrentie, den Amadeus, waren we dus deze keer elders gaan varkskes oppeuzelen. Het ging eten tegen de klok worden, want we mochten maar tot 20u blijven en 't was al half 7 toen we daar toestuikten. Veerle bleek het beste te kunnen schrokken, wat Jerry de r
eactie ontlokte van "ja maot, gie fret geliek eu vent!" Veerle liet het niet aan haar hart komen en bestelde nog een rib bij. Had de rest van mijn vriendjes dat ook maar gedaan, gewoon fretten voor dood en zich koest houden. Maar oh nee, dat was natuurlijk weer te veel gevraagd. De foto's spreken wel voor zich zeker?
En euhm, Anne en Pascal, 't is niet omdat we in een ribbekesrestaurant zitten, dat ge per se uw eigen ribben moet laten zien daar, he. Al een chance dat ik weer een paar maanden weg ben of ik kon me niet meer vertonen in de buurt van 't Gravensteen.
Toen het echt te gortig werd en al den drank op was (en door een mysterieus toeval ook alle bierkaartjes waren verdwenen) zijn we nog naar 't frituur gegaan (echt waar!) en van daar uit rustig verder gesloeft naar de Korenlei. Daar was dus Odegand bezig, een cultureel gebeuren zowaar. Nu ja "cultuur", rijmt dat niet op "bier"? Niet dus, maar niet getre
urd, toen wel. Karolien bracht aan en Veerle zag dat het goed was. Dat
was dan ook het laatste dat we merkten dat goed was, want toen die pipo's die het avondprogramma van Odegand moesten verzorgen
begonnen spelen, was de pret er vlug af. Jerry had het met z'n kennersoor al na 3 nanoseconden door: "Mo gow vènt, wie zien weh". Na enige omzwervingen vonden we politiek asiel in de Irish pub en daar zouden we dan wachten tot het vuurwerk dat om 23u zou beginnen. Spaaaaatig, hiejel spaatig, maar ons pinten waren nog niet leeg toen de eerste pijlen de lucht in gingen dus hebben we maar genoten van het geknal en ne stevige Guinness. Als ik het mij goed herinner zijn we uiteindelijk bij mij thuis aanbeland waar er nog enkele flessen champoep de lucht in gegaan zijn en toen ook die op waren hadden m'n buren eindelijk terug rust. Bedankt voor de reisgidsen, ze gaan ongelooflijk van pas komen! Tot op het terugkeerfeestje ;) En euhm, aan alle zwangere of pasbevallen dames die er deze keer niet konden bij zijn: in januari pakt die uitvlucht niet meer, he. Blijf maar ne keer een paar maanden van uwe vent af, 't zal jullie deugd doen!
some info about Australia (CIA-factbook)
Background:Aboriginal settlers arrived on the continent from Southeast Asia about 40,000 years before the first Europeans began exploration in the 17th century. No formal territorial claims were made until 1770, when Capt. James COOK took possession in the name of Great Britain. Six colonies were created in the late 18th and 19th centuries; they federated and became the Commonwealth of Australia in 1901. The new country took advantage of its natural resources to rapidly develop agricultural and manufacturing industries and to make a major contribution to the British effort in World Wars I and II. In recent decades, Australia has transformed itself into an internationally competitive, advanced market economy. It boasted one of the OECD's fastest growing economies during the 1990s, a performance due in large part to economic reforms adopted in the 1980s. Long-term concerns include pollution, particularly depletion of the ozone layer, and management and conservation of coastal areas, especially the Great Barrier Reef.
Area:
total: 7,686,850 km²
Climate:
generally arid to semiarid; temperate in south and east; tropical in north
Terrain:mostly low plateau with deserts; fertile plain in southeast
Elevation extremes:
lowest point: Lake Eyre -15 m highest point: Mount Kosciuszko 2,229 m
Geography - note:world's smallest continent but sixth-largest country; population concentrated along the eastern and southeastern coasts; the invigorating tropical sea breeze known as the "Fremantle Doctor" affects the city of Perth on the west coast, and is one of the most consistent winds in the world
Population:
20,264,082 (July 2006 est.)
Ethnic groups:Caucasian 92%, Asian 7%, aboriginal and other 1%
Religions:Catholic 26.4%, Anglican 20.5%, other Christian 20.5%, Buddhist 1.9%, Muslim 1.5%, other 1.2%, unspecified 12.7%, none 15.3% (2001 Census)
Languages:English 79.1%, Chinese 2.1%, Italian 1.9%, other 11.1%, unspecified 5.8% (2001 Census)
Economy - overview:Australia has an enviable Western-style capitalist economy with a per capita GDP on par with the four dominant West European economies. Rising output in the domestic economy, robust business and consumer confidence, and rising exports of raw materials and agricultural products are fueling the economy. Australia's emphasis on reforms, low inflation, and growing ties with China are other key factors behind the economy's strength. The impact of drought, weak foreign demand, and strong import demand pushed the trade deficit up from $8 billion in 2002, to $18 billion in 2003, $13 billion in 2004, and nearly $17 billion in 2005. Housing prices probably peaked in 2005, diminishing the prospect that interest rates would be raised to prevent a speculative bubble. Conservative fiscal policies have kept Australia's budget in surplus from 2002 to 2005.
staatsgreep in Thailand
Lap! 'k Ben nog niet vertrokken of de miserie begint al.
Op 19 september 2006 heeft legerstafchef Generaal Sonthi Bunyayakharin aangekondigd dat een "Hervormingsraad" het bestuur van het land heeft overgenomen. In het hele land werd de krijgswet afgekondigd.
Op dit ogenblik is het rustig in de hoofdstad Bangkok.
Reizigers wordt aangeraden onnodige verplaatsingen te vermijden en mogelijke samenscholingen of manifestaties uit te weg te gaan. Reizen van- en naar Thailand is nog steeds mogelijk, de internationale luchthavens zijn open. Reizigers die zich de komende dagen naar Thailand begeven wordt aangeraden zich te vergewissen van de laatste evoluties en in contact te blijven met hun reisagentschap. (bron: www.diplomatie.be)
Nu ja, tegen wij daar aankomen zal de rust wel weergekeerd zijn en een jarenlang verblijf in Bosnië helpt ook wel om niet naar een tank meer of minder op straat te zien. Nina ziet het al helemaal zitten, hoe ze in mini-bikini met een kogelvrije vest over 't strand gaat huppelen. Het grote voordeel gaat wel zijn dat de hotels bijzonder rustig gaan zijn. Dat was ook zo tijdens de Kosovo-crisis, toen durfde ook geen kat naar de Kroatische kust komen. Gevolg: poepchique hotels die leeg stonden en waar je een kamer kreeg voor nog geen 500 frank/nacht. Och ja, zo'n vaart zal het (gelukkig maar) niet lopen, ze zijn in Thailand wel wat gewoon qua staatsgrepen. In 1932, 1973 en 1992 waren er ook al. Toch wel fijn dat de koning zo z'n leger de opdracht geeft om de incompetente en corrupte regering buiten te zwieren. Als ik van Verhofstadt was, zou ik al maar zandzakskes beginnen vullen voor onze koning ne keer gaat optreden tegen dat paarse zootje ongeregeld. Go Albert, go! Hehe
't vertrek : van Brussel naar London en zo Bangkok
Om 21.00u (zondag) vertrok ik naar Londen met British Airways en om 21.15u was ik er al (hihi, lokale tijd natuurlijk). We vlogen heel laag over Londen city en dat gaf enkele prachtige beelden van London by night. De tower bridge, Big Ben, ... allemaal heel goed zichtbaar.
In Heathrow was het een beetje problematisch. Iedereen ging naar arrivals maar connecting flights was rechtdoor in een extreem lange smalle gang. Toch maar connecting flights gevolgd en toen kwam ik uit op een plaats waar ze duidelijk aan het reparatiewerken doen waren. Eerst wilde ik terugkeren, maar toen ik tussen de rotzooi door een gangetje zag, kwam ik toch uit waar ik moest zijn. Door een computerfout stond de gate waar ik moest vertrekken niet vermeld. Ik zocht op het informatiescherm naar Bangkok en ik ging dus naar die gate. Omdat er lange rijen stonden en we 13h20 minuten zouden moeten stilzitten, besloot ik wat te wandelen. Ineens hoorde ik dat er aan een andere gate, dezelfde maatschappij zn final call deed. Na enig graafwerk in m'n rugzak merkte ik dat ik op vlucht QF2 zat en niet op QF302 waarvoor ik stond aan te schuiven. Na enig lopen was ik dus net op tijd aan de juiste gate.
De vlucht zelf verliep prima en er was een keuze uit 18 films die je kon volgen via een persoonlijk schermpje. Ik zat naast een Australische die net 1.5 jaar in Londen gewerkt had als kleuterleidster en nu terug naar huis ging. Wat gebabbeld over wat er zoal nog te zien was in Australie, dus de vlucht ging goed vooruit. Na het eten in 't slaap gevallen en boven Afghanistan werd ik weer wakker. Intussen waren we Kiev en Samara al gepasseerd, maar kben dus vergeten wuiven. Afghanistan is best indrukwekkend vanuit de lucht.. Op de grond is er nu ne keer absoluut niks. Een bijzonder onherbergzaam gebied met die verscholen in de bergen hier en daar kleine dorpjes. Taliban, Al Qaeda? Wie weet. Ze mogen het hebben in ieder geval. De enige groene plekjes die af en toe zichtbaar waren bleken gigantische papavervelden te zijn voor de aanmaak van heroine. Toen we in de buurt van Kaboel kwamen, leek het mij een prima idee om eens uitgebreid naar het toilet te gaan om op een cruciaal moment door te trekken en zo mijn welgemeende groeten te sturen aan die pipos die denken dat ze hun wil aan de wereld kunnen opleggen. Soit, dit geheel ter zijde.
Even later hadden we een prachtig zicht op de Himalaya en boven Calcutta kregen we behoorlijk wat turbulentie te verwerken. De wraak van Moeder Theresa? Soit, 2 uurtjes later waren we al in Bangkok en de transfer naar het hotel verliep prima. Geen gigantische verkeersopstoppingen en niet duur.
Ziezo, de kop is eraf, m'n reis is begonnen!
eerste deel van de reis: Zuid-Oost Azië
Op een week voor m'n vertrek wordt het stilletjesaan tijd dat ik eens wat meer toelichting geef, he.
Het begint allemaal in Thailand, Bangkok, waar ik afspreek met Nina, een goede vriendin uit Sarajevo die mij "ingehuurd" heeft als reisorganisator.
Rond 13 oktober gaat de reis dan verder naar Maleisië, waar ik eerst een van de oudste jungles ter wereld zal bezoeken, nl. de Taman Negara. Als ik het beu ben om bomen te knuffelen trek ik verder naar Kuala Lumpur, de hoofdstad van Maleisië waar met een beetje chance Ellen, de beste vriendin van m'n zus, op mij zit te wachten. Ellen gaat al 2 weken rondtrekken met een internationale groep en vanuit Kuala Lumpur gaan Ellen en ik dan verder naar Borneo, waar het grote oerang-oetang-knuffelen moet plaatsvinden. Ok, 3 dagen zijn absoluut te weinig voor dit stukje natuur, maar vervolgens wacht Lijen op ons in Singapore. Lijen ken ik via de universiteit van Leuven, want ik was haar internationale "buddy" (voor een interview met m'n andere buddy, Zosia uit Polen, zie
http://www.kuleuven.ac.be/ck/international/16.pdf, p. 7, mét mottige foto van mij & beter van haar, 's morgens héél vroeg na een zwaar avondje op de Oude Markt).
Op 26 oktober vlieg ik dan om 19.50u. lokale tijd naar Sydney, waar ik om 05.10u lokale tijd aankom om dan verder door te vliegen naar het Nieuw-Zeelandse Auckland, waar ik om 13.10u aankom. (dat is 10 uur vroeger dan in België, dus in België is het dan nog 3u 's nachts) en daar begint dus deel 2 van m'n reis
Bangkokhotel
Ziezo, hier zijn we dan, in het Swissôtel Nai Lert Park in Bangkok.
(
http://bangkok-nailertpark.swissotel.com/). Nina, m'n reismaatje, had dit geschifte idee dat ze me een reisje moest cadeau doen voor m'n afstuderen. Ok, ok, in een ver verleden heb ik ook veel voor haar betaald, maar nu ze een vetbetaalde VN-medewerkster is laat ze het ook breed hangen. Dus de deal was: ik organiseer de reis, zij sponsort. Daar kon ik wel mee leven. "In Bangkok we go crazy", was de opdracht toen ik vroeg wat voor hotelklasse ze in gedachten had. Nu ja, $200/nacht voor een hotelkamer is sowieso overdreven (dat was m'n richtbedrag) maar 'k heb ons iets "leuks" gevonden in een goede buurt in BKK (Bangkok). Het hotel zelf overtrof eigenlijk uiteindelijk nog de verwachtingen. Enorm mooi, heel stijlvol, rustig, een groot prive-park als tuin, zalig zwembad, ontbijt = woooooow. Soit, uiteindelijk zijn we hier gebleven tot vandaag (02/10) en vertrekken we straks naar Chang Mai
some info about Thailand (source: CIA World Factbook)
Background:A unified Thai kingdom was established in the mid-14th century. Known as Siam until 1939, Thailand is the only Southeast Asian country never to have been taken over by a European power. A bloodless revolution in 1932 led to a constitutional monarchy. In alliance with Japan during World War II, Thailand became a US ally following the conflict.
Climate:tropical; rainy, warm, cloudy southwest monsoon (mid-May to September); dry, cool northeast monsoon (November to mid-March); southern isthmus always hot and humid
Population:64,631,595
't is zover
ziezo, ik had nooit gedacht dat ik met een blog zou beginnen maar hier is ie dan. Ok, toegegeven, het zijn dan ook uitzonderlijke omstandigheden en misschien is deze kleine inspanning dan ook ingegeven door een soort luiheid. Om te vermijden dat ik tijdens m'n reis iedereen apart moet schrijven hoe het mij vergaat is dit waarschijnlijk de makkelijkste en snelste manier om mijn Aziatisch/Oceanisch reilen en zeilen wereldkundig te maken. Ik sta er nog een beetje sceptisch tegenover, maar we zien wel hoe het loopt.
16 september was het dan zover, het langverwachte afstudeer-afscheidsfeestje. Er was dan ook heel wat te vieren. Vier jaar duffe ellende aan 't unief was van de ene dag op de andere dag voorbij. Nu ja, zoals dat dan heet, achteraf genomen valt dat allemaal wel goed mee. Op 't moment zelf soms wat minder. Ach ja, het resultaat mag gerust gezien worden en soms kan ik het zelf nog niet goed geloven. Wat ik wel goed kon geloven is dat dus de 16de een hele tros van m'n vriendjes aan m'n deur stonden. Tegen alle verwachtingen en gewoontes in waren ze een half uur te vroeg ipv het klassieke half uur te laat. Ge kunt gene staat meer mak
en op mensen! Tss. Ik zat dus nog rustig te computeren en had nog niks klaarstaan, 'k was zelfs nog niet omgekleed. Tot overmaat van ramp wilden ze niet gewoon een pintje maar ook nog allemaal ne cocktail. Intussen bleef de deurbel maar rinkelen dus de ontvangst was op z'n zachtst gezegd een klein beetje hectisch. Maar soit, het is allemaal gelukt en we waren dus min of meer op tijd in de Gekroonde Hoofden, het betere ribbekesrestaurant in Gent. Door een slechte ervaring bij de concurrentie, den Amadeus, waren we dus deze keer elders gaan varkskes oppeuzelen. Het ging eten tegen de klok worden, want we mochten maar tot 20u blijven en 't was al half 7 toen we daar toestuikten. Veerle bleek het beste te kunnen schrokken, wat Jerry de r
eactie ontlokte van "ja maot, gie fret geliek eu vent!" Veerle liet het niet aan haar hart komen en bestelde nog een rib bij. Had de rest van mijn vriendjes dat ook maar gedaan, gewoon fretten voor dood en zich koest houden. Maar oh nee, dat was natuurlijk weer te veel gevraagd. De foto's spreken wel voor zich zeker?
En euhm, Anne en Pascal, 't is niet omdat we in een ribbekesrestaurant zitten, dat ge per se uw eigen ribben moet laten zien daar, he. Al een chance dat ik weer een paar maanden weg ben of ik kon me niet meer vertonen in de buurt van 't Gravensteen.
urd, toen wel. Karolien bracht aan en Veerle zag dat het goed was. Dat 
was dan ook het laatste dat we merkten dat goed was, want toen die pipo's die het avondprogramma van Odegand moesten verzorgen begonnen spelen, was de pret er vlug af. Jerry had het met z'n kennersoor al na 3 nanoseconden door: "Mo gow vènt, wie zien weh". Na enige omzwervingen vonden we politiek asiel in de Irish pub en daar zouden we dan wachten tot het vuurwerk dat om 23u zou beginnen. Spaaaaatig, hiejel spaatig, maar ons pinten waren nog niet leeg toen de eerste pijlen de lucht in gingen dus hebben we maar genoten van het geknal en ne stevige Guinness. Als ik het mij goed herinner zijn we uiteindelijk bij mij thuis aanbeland waar er nog enkele flessen champoep de lucht in gegaan zijn en toen ook die op waren hadden m'n buren eindelijk terug rust. Bedankt voor de reisgidsen, ze gaan ongelooflijk van pas komen! Tot op het terugkeerfeestje ;) En euhm, aan alle zwangere of pasbevallen dames die er deze keer niet konden bij zijn: in januari pakt die uitvlucht niet meer, he. Blijf maar ne keer een paar maanden van uwe vent af, 't zal jullie deugd doen!
