tom's travel blog

16 september was het dan zover, het langverwachte afstudeer-afscheidsfeestje. Er was dan ook heel wat te vieren. Vier jaar duffe ellende aan 't unief was van de ene dag op de andere dag voorbij. Nu ja, zoals dat dan heet, achteraf genomen valt dat allemaal wel goed mee. Op 't moment zelf soms wat minder. Ach ja, het resultaat mag gerust gezien worden en soms kan ik het zelf nog niet goed geloven. Wat ik wel goed kon geloven is dat dus de 16de een hele tros van m'n vriendjes aan m'n deur stonden. Tegen alle verwachtingen en gewoontes in waren ze een half uur te vroeg ipv het klassieke half uur te laat. Ge kunt gene staat meer maken op mensen! Tss. Ik zat dus nog rustig te computeren en had nog niks klaarstaan, 'k was zelfs nog niet omgekleed. Tot overmaat van ramp wilden ze niet gewoon een pintje maar ook nog allemaal ne cocktail. Intussen bleef de deurbel maar rinkelen dus de ontvangst was op z'n zachtst gezegd een klein beetje hectisch. Maar soit, het is allemaal gelukt en we waren dus min of meer op tijd in de Gekroonde Hoofden, het betere ribbekesrestaurant in Gent. Door een slechte ervaring bij de concurrentie, den Amadeus, waren we dus deze keer elders gaan varkskes oppeuzelen. Het ging eten tegen de klok worden, want we mochten maar tot 20u blijven en 't was al half 7 toen we daar toestuikten. Veerle bleek het beste te kunnen schrokken, wat Jerry de reactie ontlokte van "ja maot, gie fret geliek eu vent!" Veerle liet het niet aan haar hart komen en bestelde nog een rib bij. Had de rest van mijn vriendjes dat ook maar gedaan, gewoon fretten voor dood en zich koest houden. Maar oh nee, dat was natuurlijk weer te veel gevraagd. De foto's spreken wel voor zich zeker? En euhm, Anne en Pascal, 't is niet omdat we in een ribbekesrestaurant zitten, dat ge per se uw eigen ribben moet laten zien daar, he. Al een chance dat ik weer een paar maanden weg ben of ik kon me niet meer vertonen in de buurt van 't Gravensteen.

Toen het echt te gortig werd en al den drank op was (en door een mysterieus toeval ook alle bierkaartjes waren verdwenen) zijn we nog naar 't frituur gegaan (echt waar!) en van daar uit rustig verder gesloeft naar de Korenlei. Daar was dus Odegand bezig, een cultureel gebeuren zowaar. Nu ja "cultuur", rijmt dat niet op "bier"? Niet dus, maar niet getreurd, toen wel. Karolien bracht aan en Veerle zag dat het goed was. Dat was dan ook het laatste dat we merkten dat goed was, want toen die pipo's die het avondprogramma van Odegand moesten verzorgen begonnen spelen, was de pret er vlug af. Jerry had het met z'n kennersoor al na 3 nanoseconden door: "Mo gow vènt, wie zien weh". Na enige omzwervingen vonden we politiek asiel in de Irish pub en daar zouden we dan wachten tot het vuurwerk dat om 23u zou beginnen. Spaaaaatig, hiejel spaatig, maar ons pinten waren nog niet leeg toen de eerste pijlen de lucht in gingen dus hebben we maar genoten van het geknal en ne stevige Guinness. Als ik het mij goed herinner zijn we uiteindelijk bij mij thuis aanbeland waar er nog enkele flessen champoep de lucht in gegaan zijn en toen ook die op waren hadden m'n buren eindelijk terug rust. Bedankt voor de reisgidsen, ze gaan ongelooflijk van pas komen! Tot op het terugkeerfeestje ;) En euhm, aan alle zwangere of pasbevallen dames die er deze keer niet konden bij zijn: in januari pakt die uitvlucht niet meer, he. Blijf maar ne keer een paar maanden van uwe vent af, 't zal jullie deugd doen!