woensdag, januari 10, 2007

allerlaatste post uit down-under

tzit erop. Over een uurtje vertrekt mn vlieger hopelijk richting Bangkok (we hebben een uur vertraging)
en na een korte tussenstop vliegen we verder naar Londen. Via Heathrow gaat het dan naar Brussel, waar ik 
donderdag, na 26u vliegen aankom...

net mn laatste pint Tooheys New gedronken, met zicht op Sydney, waar het vandaag een uiterst zonnige dag is met
heerlijke temperaturen. Alsof dat het nog niet erg genoeg is!!

Soit, ik zal natuurlijk ook blij zijn jullie terug te zien en vanaf dit eigenste ogenblik mag je me terug gewoon contacteren
op mn Belgische nummer  (en als ge dat niet hebt dan is dat de bedoeling, hehe) en gaat het leven terug zn gewone gangetje. Nu ja, gewoon, ik zal nog heel vaak terugdenken aan deze fantastische reis die eigenlijk te mooi is geweest om waar te zijn. Tzal nog wel effe duren voor alle indrukken doorsijpelen en een vaste plaats krijgen in mn geheugen.

Bedankt voor jullie smsjes en mails, reacties op mn blog etc, twas tof deze blog te schrijven en blijven lezen, he, er moeten nog heel wat verhalen verteld worden en er komt nog een fotospecial met "the best off".

Maar voor de meesten van jullie: tot heel binnenkort!

ikke

zondag, januari 07, 2007

nieuwjaar

Het begint ineens gigantisch te korten hier en dat besef begint langzaam door te sijpelen. Tedoeme, net nu het hier zaaaaaaaaalig weer is en ik keiveel tof volk leer kennen mag ik gaan vertrekken. Ach ja, beter in schoonheid eindigen dan dat ik de uren zit af te tellen dat mijne vlieger opstijgt. Ik ga dus effe een kleine sprong maken in het reisverhaal en de rest neertikken wanneer ik terug in Belgie ben, en nu gewoon heel effe enkele nieuwjaarsimpressies tonen. Het vuurwerk op de Harbour Bridge in Sydney was in een woord M A G N I F I E K. Als ik nu naar de fotookes kijk, krijg ik er nog kiekevlees van. Toekomstig schoon-broerke Pascal heeft alles gefilmd, maar al vast deze fotookes (niet van mij, moet ze nog opladen) om een klein beetje een idee te geven hoe wij met 3 en een miljoen andere mensen 2007 verwelkomden in Sydney.

"Fireworks explode over the Sydney Harbor Bridge in the annual display to celebrate New Year's Eve in Sydney, Sunday, Dec. 31, 2006. Organizers have promised the largest fireworks display ever seen over the harbor of Australia's largest city in celebration of the 75th anniversary of the bridge's opening on March 2007."

In ieder geval: een Fantastisch 2007 gewenst aan alle trouwe lezers van mijn blog!

maandag, december 25, 2006

enkele impressies van Adelaide


goe,kga het hier niet te lang meer trekken, Peppie en Kokkie zijn onderweg uit Hong Kong en staan hier blijkbaar morgenvroeg al om 7.30u,dus nog vlug enkele fotookes uit Adelaide en dan ga ik gaan dutten. De rest van het verhaal (zalige trip op Kangeroo Island en de Great Ocean Road) houd je dan nog te goed!
Al vast dit voorsmaakje!










krottoers & Co


Als een hele reis leuk verloopt, moet het op een bepaald moment ergens mislopen, he. En dat gebeurde dus in Alice Springs en bij de Grote Rode Rots, Uluru.

Ik ga het hele verhaal niet opnieuw doen, maar hieronder is een uittreksel uit de brief die ik gestuurd heb naar de reisagent die me deze nest verkocht heeft, met het vriendelijke doch dringende verzoek m'n geld terug te geven en er gerust een schepje bovenop te doen. Niet dat ik dat extra schepje ga krijgen,maar wie niet vraagt, is euhm, mja, een dikke jeannet. Ge kunt maar proberen! Ter info: de fotookes zijn exclusief voor u, eerzame lezer van deze blog. De reisagent heeft die uiteraard niet gekregen. Teerste fotooke is trouwens van onze ongelukkige eerste stop (zie verder). Let vooral op de olie!

Komt ie!

Day 1:

We were only 60 km out of Alice Springs, when the engine of the minibus exploded. There was no way to drive any further and while the oil was leaking out of the damaged engine, we were stuck for several hours in the desert. After a while, the new bus brought us to the Aboriginal Cultural Center in Uluru. Although we were way behind on schedule, our guide let us wander around at the center for one and a half hour (most tours apparently foresee 30 minutes, maximum 1 hour, which would have been more than enough time). While the complete group was waiting already for 30 minutes for the driver (Mikah) to come, he let us wait another 30 minutes as he was too busy chatting to friends so he forgot the time. At 5 PM we finally left the Cultural Center and drove off for the Uluru base-walk. As the time was (too) short, the driver told us to hurry up. In a rush we tried to get around the Rock, but not everybody managed to walk that fast,so due to the terrible planning of the guide and his chatting around, we missed sunset at Uluru. Even his crazy driving to make up for the lost time did not prevent missing one of the main events for which reason we joined this trip. (de wijn die ik vasthoud is trouwens gepikt van een andere reisorganisatie, hehe)

As a former soldier, I am used to outdoors conditions and I can survive the fact I can't have a shower every evening. Being on a tour though and having to pay for it, I do expect at least a quick shower after a day in the desert. Right before we were driving to our sleeping place (a field in the middle of nowhere), the guide gave us the message that the 5 minute toiletstop at a gasstation would be the last chance for the ladies to use a proper toilet. As there was only 1 toilet for both male & females,it resulted in a 1,5h queu of people wanting to have a quick wash up at one (1!) small sink. The result was that basically everybody ended up sleeping dirty in filthy sleeping bags of other people who didn't showeron previous tours.For this great pleasure of renting these filthy things, we had to pay another $15. Having to wait such a long time made us miss the campfire with the other group of Rock Tours, so we basically immediately went to sleep. The day after, after all, we were supposed to get up at 4 am for the Uluru sunrise and it was already very late.

Day 2

At 5.15 am we were woken up by the guides. Yes, they both set their alarm clock but ow ow ow, they both didn't hear it. After a major rush out of the swags and another crazy ride to get at least somewhere near to Uluru (about 40 km), we missed sunrise as well. Ok, from a very far distance we saw somewhere the sun at the horizon and if you looked closely, you could see the Rock on the other end of the horizon. Brilliant. (ge ziet dat ik niet overdreven heb, he)Fortunately, we ended up in the empty camp of Adventure tours (they obviously made it to get on time to the sunrise) so we could have a decent shower there. As this tour was so far a non-stop failure, some of the travellers and myself decided to inform our guide in a quite firm way that we were not very much impressed with the tour so far,not to mention we were all very angry with him. After breakfast, it seemed like he understood our message and he made a little bit more effort to explain things about the region, the nature and the culture. Basic things that can be expected from a guide. After a very hot walk in the Olga's, we got back on the bus, seeking some refreshment from the airconditioning. Unfortunately, after a short ride, the airco broke down with a loud "bang" and that was the end of cooler moments. At that stage, everybody was really very very angry with the guide, He decided though that it was a right moment to joke a bit and sing some songs. When nobody reacted on his questions "who knows a song, who knows a joke, who can eat a veetabix in one minute?", he started shouting at us that "There are 21 people on this bus,so if I ask you something, I demand that at least one of you gives me an answer. I can take a lot, but I can't take bullshit". His actual words.

After a long, hot and silent ride,we reached our second camping ground. Fortunately,there were showers and toilet facilities. The guide asked us what time we wanted to eat, and we told him that 8 pm would be fine. At 11.15 pm, the food was finally "ready". The rice was a bit of a challenge though: the bottom part was burned black, the top part still raw. Not to mention that the meat & vegetable mix tasted like plastic. This must have been the only moment during the whole trip there was enough food for everybody(nobody wanted it), as during previous meals most of the guys left the table hungry. It must have been close to midnight when we finally made it to bed and we had to get up very early again (3.30am).

Day 3

This time,we had learned our lesson and set our own alarm clocks. At 3.30 we jumped out of our swags, started packing and woke up our guide (he overslept AGAIN !)so we could make it on time to the Kings Canyon. There the guide really made an effort, so no complaints about the Kings Canyon-trip. Over lunch, he decided to go repair the airconditioning so he left us preparing the meal. No problem, except for the small detail that he forgot to unload the cooking pots which are quite essential if you want to make pasta-salad. With another hour delay, we finally hit the road to go back to Alice Springs. I almost forget to mention that after a short ride the airconditioning broke down again and that the engine made such strange noises, that everybody expected to be stranded again in the desert. We almost did, after the driver nearly drove in to some wild horses on the road. Then I must admit it is also very difficult to drive with one foot on the dashboard while you try to take pictures of your sleeping passengers. By pure coincedence, we survived his driving skills and after an extreme hot and long ride, we finally finally got back to Alice and rid of "Rock Tours".


Strange enough, after all what happened, the guide and myself have quite a lot in common. Just like him, I can't take "bullshit" either, therefore I demand a full refund of the money I paid for this miserable trip and a financial compensation for all the problems this company caused. I expect as soon as possible the sum of $500 refunded to my credit card (Peter Pan Cairns has my details) and I sincerly hope that Peter Pan and other travel agencies will no longer offer this tour. It is a pure rip-off, NO value for money and the unqualified and rude staff is just the cherry on the cake.

Last but not least, een foto van onze gids :) Sorry, kon het niet laten. De dikke klet.

Labels: , ,

zondag, december 24, 2006

Cairns, het Daintree Rainforest en het Great Barrier Reef


Wie zich, net zoals ik, bij het horen van de naam "Cairns" een gigantische stad inbeeldt, komt lichtjes bedrogen uit. Het regenwoud dat daar in de buurt ligt, het Daintree rainforest (www.daintreerainforest.com), is dan wel behoorlijk groot, nl. 0,2% van het totale grondgebied van Australie of maar liefst 48x groter dan Belgie!! Serieus stukske bos dus. Dat moesten we van naderbij gaan bekijken, uiteraard. Gelukkig had ik intussen mijn haar laten knippen, waardoor ik terug min of meer toonbaar werd voor de buitenwereld en u dus ook vergast wordt op deze fijne close-up vanop een bootje, terwijl we op zoek waren naar "salties", nl. zout-water krokodillen. De rivier waar we op ronddobberden was bijzonder uitnodigend voor een fijne plons, maar alvorens ik daar ging gaan skinnydippen, hield de gids mij tegen en vertelde me over de fijne flore en fauna van deze waterloop. Buiten salties (hier duikt een 4m lang mannetje net ietske te vroeg onder water) wonen er nl. ook bullsharks (ja, die lieverds waarover ik het vroeger al had), giftige waterslangen, etc. Nu ja, een geoefend zwemmer als ik *ahum* zou het zeker en vast op tijd redden tot aan de oever, waar ik dan ongetwijfeld vergast zou worden door mevrouw krok (links) of een 10tal dodelijke spinnen. *zucht*, het leven is niet simpel voor een avonturier in Australie. Dus maar rustig in het bootje blijven zitten en een taske koffie gedronken. En al maar goed ook, of ik zou dit prachtige uitzicht gemist hebben. Gelukkig zitten er in het regenwoud ook nog heel wat toffe beestjes voor wie we onderweg moesten oppassen dat we ze niet omver zouden knotsen. Of wat dacht u van dit toffe verkeersbord? :)) En ja, het gaat hier over cassowaries, een soort struisvogel waarvan er nog 200 in het wild leven daar in Daintree. De kans dat ik er eentje zou zien was extreem klein, en toch, op een avond toen ik naar mn tweede hostel werd gebracht, stak er net eentje de straat over. Het was maar een fractie van een seconde en in echte roadrunnerstijl (kop vooruit, volle gas) vluchtte hij het bos in, maar het was wel speciaal zo eentje tegen te komen. De foto is dan (helaas) ook niet van mij :(
Bon, zonder verkeersongevallen geraakten we dan toch uiteindelijk aan onze eerste jeugdherberg. Toen ik na een frisse plons in het zwembad effe ging kijken waar de bordjes "beach" naartoe leidden en dan kom je zoiets tegen! Wooow.





Jeugdherberg noemen ze dat dan, hehe. En het werd nog leuker toen ik Quick en Flupke tegenkwam. Deze sympathieke viervoeters voelden spontaan mijn hoog knuffelgehalte aan (dixit Annelies) en besloten mij te volgen op mijn lange tocht over het strand. En ze luisterden zelfs! Nu ja, op zich was ik wel blij dat ze meegingen, vooral toen ik ineens op het strand dit waarschuwingsbord tegen kwam. Australie, tblijft toch een raar land, he.










De volgende ochtend maakte ik alweer nieuwe vriendjes! Tijdens een goe taske koffie aan het zwembad vloog deze reuzesprinkhaan ineens op mn broek en was er (letterlijk) met geen stokken af te krijgen. Uit puur miserie maar in het water gedoken en wat gaan volleyballen. De dag nadien zat ik in een andere jeugdherberg, nog dieper het regenwoud in en daar was dus buiten mij eigenlijk zo goed als geen kat. Ik had dus het hele strand (ne km of 4-5) voor mij alleen maar veel dieper dan dit ben ik de zee maar niet ingegaan na deze fijne waarschuwing.








Het werd dus hoog tijd veiligere oorden op te zoeken en nog eens te gaan duiken. Na enkele uurtjes varen vanuit Cairns kwam ik in een van de prachtigste plaatsen op aarde terecht: het Great Barrier Reef. De eerste duik verliep wat chaotisch, want er gingen 2 Aziaatjes mee en die geraakten maar niet gewoon aan de bubbeltjes die uit hun mond kwamen. Nu ja, handig voor mij, ik kon rustig mn zin doen en heel veel fotookes trekken, helaas weer analoog. Pure National Geographic daaronder! Nu ja, wie National Geographic zegt, zegt dus ook "haaien". En bij mn derde duik was het dus prijs. Ik was nog maar net onder water of een Oceanic Whitetip shark (zoals op het fotooke) zwom onder mij door. Nu heb ik een heilige schrik van haaien maar tot mn grote verbazing was ik zo kalm als iets. Ok, een lichte hartstilstand zal daar wel mee te maken hebben gehad, maar toch. Ik vond het eerder spannend dan afschrikwekkend. Kbleef dus heel kalm dobberen, we keken mekaar ne keer aan en weg was ie. De volgende kwam dan weer recht op mij afgezwommen. Vlug effe opgeschoven dat ik tegen een koraal hing maar ook deze liet mij met rust. Nummerke 3 was ne stiekemerd, die volgde ons toen we terug naar de boot zwommen, dus eigenlijk was ik wel content dat ik uit het water was, maar mn schrik voor haaien is toch al een beetje overwonnen! Joehooooeeee.




Ok, intussen is het hier de hoogste tijd om naar mn doktereskes te gaan. Morgen is hier alles dicht en helaas is het weer van 40 graden omgeslagen naar 20 graden, dus kben nog niet zeker of ik naar het strand ga gaan. Met een beetje chance lees je dus morgen nog veel meer verhalen, want nu gaat het verder naar de rampspoed van de woestijn! U kijkt toch ook ;)

Labels: , , ,