zaterdag, november 11, 2006

een verhaal over Brullende Bergen, gladde gletsjers en Crazy Kea's


iets anders waar de Westkust bekend voor is, is haar groot aantal regendagen. Voorlopig ben ik daarvan gespaard gebleven, maar de dag dat ik de Franz Josef-gletsjer ging beklimmen was het toch wel bijzonder vochtig. Soit, enkel strandjeannetten blijven daarvoor thuis, dus met een bende stoere mannen (en 2 madammen) wrongen we ons in waterdichte pakken, deden we onze ijsijzers aan de schoenen, staken we onze ijspikkel in de rugzak en trokken we naar dit ijsmonster. Onze berggids, een ervaren ijsklimmer uit Canada, wist ons te vertellen dat we ging klimmen tot bovenaan die zwarte streep die je hier op de foto ziet. Het eerste (en stijlste) stuk van de gletsjer was min of meer uitgehouwen en had hier en daar koorden op de gevaarlijkere stukken. Soms was er zelfs een heuse trap uitgehouwen! Het maakte de klim iets aangenamer in die gietende regen. Maar dat uitzicht dat je hebt ... wow. Antartica is er klein bier tegen. Na een vier uur klimmen was het eindelijk lunchtijd. Uiteraard gebeurde dat gewoon buiten op het ijs, want een gletsjer is namelijk gewoon een bevroren rivier, maar wel een rivier die blijft stromen, dus het ijs is constant in beweging. Iets daarboven bouwen zou dus
niet lang stand houden. Het is ook een van de weinige gletsjers die groter wordt ipv afsterft. Op sommige dagen groeit de gletsjer tot 5m! Dat de ijsberg midden in aardbevingsgebied ligt zal ook wel helpen, want per dag zijn er zo'n 200 aardbevingkjes daar. Dat is eentje om de 7 minuten. Het zijn er maar miniekes, dus de meeste voel je niet, maar kben toch al een paar keer snachts wakker geworden of overdag dat je precies effe "dronken" bent (en dat was 's middags, dus 't kon niet van 't bier zijn). Nu soit, we zitten daar rustig doorweekt ijspegelbrood te eten, tot ik ineens "keeeeeeeeeaaaaaaaaaaah kraaah kraaaah kraaaah" hoorde. Zat daar ineens een soort papegaai naast mij! Maar blogger doet weer ambetant, dus dat is voor de volgende post