fotookes van laatste dagen Wellington en eerste dag Zuid Eiland
gegroet gij allen,
Zeg, ik weet wel dat ik niet zo veel vertel de laatste tijd (veel te druk met mij bangelijk goed te amuzeren) maar euhm, al de lezertjes van mn blog, ge moogt af en toe eens wat commentaar achter laten, he. Luiaards! Tsss. Hehe.
Ok, eerste foto: examens in Wellington! Ja ja, de smurfjes hier zijn volop bezig met hun eindexamens en over 2 weken begint de grote vakantie hier. Grappig, he. Twas zo'n plezier rond te lopen met mn rugzakske vol reisgidsen tussen al die zwetende en stressende studentjes. Waar is den tijd!
Even later zat ik alweer in de bergen, alwaar ik dit sympahtieke diertje tegenkwam. 
't Heeft zeer goed gesmaakt trouwens :)
Dan nu de prijsvraag van de week: wat is dit (foto 3)? De winnaar krijgt een schoon kaartje :)
En ja, soms kom ik nog andere Belgen tegen, zoals deze sympathieke zussen Griet en Hilde uit Mol. Toevallig zaten wij in hetzelfde piepkleine hostel in Picton, het noordelijkste ministadje (3000 inwoners) van Nieuw Zeeland. Helemaal grappig werd het toen Griet mijn zus Karolien bleek te kennen "Ah klein Karolientje, da's die een die altijd babbelt en altijd hees is, he?" Zelf zou ik geen betere omschrijving kunnen geven. Bleek dat Griet niet alleen samen met Karolien gestudeerd heeft, maar ook nog een collega was op Umicore. Ge hebt de groeten!
Dat het leven van een reiskonijn best hard kan zijn, mag deze foto alweer tonen. In het lentezonnetje op het dek van een zeilschip een taske koffie drinken en intussen m'n reisdagboek aanvullen, waarmee ik hopeloos achtersta. (hmm, die foto houd je tegoed, hij wil niet opladen)
posted by Thomas @ zaterdag, november 11, 2006
2 Comments:
Je gelooft het misschien niet maar ook de hardwerkende thuisblijvers hebben weinig tijd. :p
Maar goed, we zullen ons eens opofferen door te reageren en meteen ook een antwoord te geven op de prijsvraag van de week.
Volgens mij zien we op foto drie een zich ontrollend pongablad. (Ponga's = soort van boomvarens). De Maori's geloven overigens dat er magische krachten huizen in deze ponga's. Vandaar dat zij nog steeds de unieke vorm van het opgerolde blad gebruiken als tatoeage op hun gezicht. (Volstaat dat als antwoord of moet ik nog verder uitweiden? ;))
Hopelijk ben ik de eerste die een antwoord geeft. Ik zou het wel zien zitten om nog een extra kaartje in mijn brievenbus te vinden. (Of was dat van dat kaartje een grapje? Hehe...)
dag tommeken,
tja, ik kan maar moeilijk reageren op uw wedervaren, ben namelijk echt 'speechless'. Desalniettemin is uw blog mijn dagelijkse internetkost en leef ik een beetje met je mee... Ikzelve ben ook efkens op reis geweest, al kan ik tunesië maar moeilijk vergelijken met al die ponga's die gij daar tegenkomt nietwaar? van de gelegenheid gebruik maken om u de groetjes de doen van de rest van de familie (lik van dot) en tot de volgende zitting!
Een reactie posten
<< Home