tom's travel blog

Gelukkig is NZ qua weer vrij onvoorspelbaar, dus terwijl je de ene dag van de kliffen geblazen wordt in een hagelstorm, kan je de volgende dag genieten van een heerlijk weertje en een machtig uitzicht op Mt Cook, de hoogste berg van NZ. Voor wie denkt dat ik met photoshop de kleurkes van het meer heb aangepast: dik noppes. In de meren zit een soort mineraal dat deze prachtige kleuren geeft. Helaas was het een beetje mistig, waardoor het beeld wat troebel werd, maar los daarvan, een plaatje, nietwaar? In combinatie met een veld vol wilde bloemen geeft dat dus het volgende idyllische effect. Zowaar morantisch! Mooi weer en een prachtige locatie, het schreeuwt gewoon om een bbq. Dus voor ik het goed en wel wist was ik samen met de buschauffeur gebombardeerd tot kok en stond ik daar voor een volle bus sosissen en hamburgerkes te bakken. Ondanks het feit dat het vrij laat geworden was en ik misschien wat te veel frisse lucht had opgesnoven die nacht, kwam iedereen gezond en wel (mijzelf incluis) aan in Christchurch. Ook hier had ik terug een couch gevonden, namelijk bij Beth (zie hieronder, zwart vestje). Een tof mieke dat op een bangelijke locatie woonde in een redelijke kast van een huis. Wat een verschil met m'n vorige couch! En ik was uitzonderlijkerwijs in goed gezelschap: Kahae (een jongedame van Koreaanse origine die al enkele jaren in Christchurch woonde en de beste vriendin van Beth is) en Miranda, een Canadese die bij mij op de bus zat en ook onderdak had gevonden bij Beth. Toen de dames hoorden over het bbq-feestje in Lake Tekapo, vonden ze het een prima idee om zelf ook een bbq te organiseren, en voor ik het wist stond ik weer sosissen te bakken. Maar geef toe, in zo'n goed gezelschap en vanop een terras met zo'n uitzicht over de stad, is het een waar genoegen. En de genoegens bleven in mijn richting stromen. Beth en Kahae hebben ook heel wat Aziatische vrienden, dus voor ik het goed en wel besefte was ik een hele dag op schok met een bende Japanners van wie ik nooit wist of ze nu Engels of Japans tegen mij spraken, maar niet getreurd, 's avonds in de Koreaanse karaoke en na menige soju (soort Koreaanse jenenever) kon de pret niet meer op. Een hele fijne afsluiter van een fantastische reis in Nieuw-Zeeland. Ik blijf erbij: een van de mooiste plaatsen op aarde waar ik nog heel lang heel fijne herinneringen aan ga overhouden. De volgende post gaat over Australie, maar daar ik hier al uuuuuren zit te tikken en letterlijk scheel begin te zien (mogelijk ook van den honger) ga ik u, eerzame lezer, hierbij laten en bij leven en welzijn zien wij elkaar dra weder!