tom's travel blog

in bad met olifantjes

's morgens vroeg vertrokken uit Chiang Mai naar de lokale groeten- en fruitmarkt met de mensen van de Elephant Nature Foundation (http://www.elephantnaturepark.org/). Daar laadden we een paar trucks vol met bananen, suikerriet en pompoenen en dan begon de 2.5u durende rit naar de jungle van noord-Thailand. Het centrum zelf is eigenlijk niet meer dan enkele junglehutten op een terrein van 30 hectaren groot. Zodra onze auto kwam aangereden, kwamen de eerste olifanten al kijken. Ze weten intussen namelijk dat zodra de 1-dagbezoekers aankomen, het ontbijt is. Direct een heleboel enthousiaste slurfen tegen de venster, maar ze moesten nog effe wachten, de trucks met voer kwamen later. Wij werden ontvangen door een bijzonder onderhoudende Michelle, een Australische die al 3 jaar bij het project werkte. "let's talk elephant!" We (dat is een koppel uit Nieuw-Zeeland en ikzelf, want Nina was knorrig en wou niet opstaan) kregen uitleg om hoe olifantengedrag te interpreteren en hoe er mee om te gaan. Intussen stonden de dikkerdjes allemaal aan te schuiven langs de de hut, als een soort drive-in. Toen de trucks wat te lang naar hun goesting wegbleven, kregen we regelmatig behoorlijk wat getoeter te horen en bonkten ze met hun kop tegen het houten staketsel. Maar toen was het dan toch zover: elke olifant kreeg zn eigen mand met vanalles wat en het vreetfestijn kon beginnen. Ik kreeg 2 olifanten onder mijn hoede: Hope, een jong mannetje en Lilly, een wat vrouwtje dat ongeveer evenoud was als ik. Spijtig, 't was mn type niet. Nu denk je van, zo'n hongerige olifant, dat fret alles. Dik noppes ja. Eerst aftasten en snuffelen met de slurf, dan vastnemen en scrunshen. En dat gaat in een behoorlijk snel tempo! En durf maar eens wat meer aandacht of eten geven aan een andere olifant. Dan is 't ambras. Dan zie je slurfen rond uw oren vliegen. Oh, ik vergat nog te zeggen dat er een 60-tal honden ook op het domein wonen, en ongeveer evenveel katten. De honden, stikjaloers op alle aandacht die de olifanten krijgen, komen zich bij het eten uiteraard ook moeien, wat steevast eindigt op een mot met een slurf. Er was zelfs een hond die uit pure miserie mee bananen begon te eten. Toen mijn fanten zich in sneltempo hadden volgejaagd, ben ik mee de babies gaan voeren. Voor hen moest je de bananen pellen en meestal voor hun ogen zwaaien want ze hadden het meestal te drukmet spelen en onnozel doen. Echt grappige beestjes. Nadien was het etenstijd voor ons en daar ontmoette ik 3 enorm knappe Nederlandse studentes die daar langere tijd verbleven. Helaas, helaas, alle fotos die ik getrokken heb zijn met de onderwatercamera gedaan (het regende die dag nogal veel en met olifanten op een veld is het nogal modderig, dus mn digitale thuis gelaten) maar die fotos zijn nog niet ontwikkeld.

Na etenstijd is het badtijd. Vlug een zwembroek aangeschoten en dan met de hele kudde naar de rivier. Dat is dus de moeite, he. Met 30 olifanten in bad!! Iedereen kreeg een emmerke en een borstel en dan maar schrobben. Intussen lagen de olifanten vrolijk bellen te blazen met hun slurf (allez, ik hoop toch dat het enkel met hun slurf was!) en ze genieten er echt van hoe je hun schrobt achter hun oren, op hun kopke en hun gigantisch lijf natuurlijk. Ineens hebben ze er dan genoeg van en dan moet iedereen uit de rivier spurten want de olifanten gaan dan met zand gooien om hun lijf te bedekken tegen de zon. Zo gaat dat: pas proper, en dan een slijk-zandbad.

Toen kregen wij de minder aangename kant van olifantentraining te zien. Op een video, gemaakt door National Geographic, werd ons getoond hoe olifanten getraind worden om met toeristen rond te hotsen en kunstjes te doen. Het waren extreem wrede beelden van hoe olifanten letterlijk en figuurlijk gekraakt worden om zo gewillig te doen wat hun begeleider hen zegt. Ik voelde me ineens al een stuk schuldiger dat ik op een olifant zn rug had gereden in zo'n olifantenkamp ... Moraal van het verhaal: volgende keer veeeeeeeeer weg blijven van alle mogelijke toeristische attracties met olifanten en enkel het centrum bezoeken. Daar krijg je pas echt een olifantenervaring en kan je hen meemaken zoals ze zijn. Als je dan hoort wat de olifanten die in het hospitaal daar verblijven allemaal hebben meegemaakt krijg je echt kippevel. Als ze vuil zijn, zie je dat niet, maar een keer in bad, komen de massale littekens van de training en mishandelingen naar boven.

Na de video was het dan ook heel stillekes, dus om ons terug op te vrolijken gingen we ... in bad! Deze keer wilde ik me er wel aan wagen om de babies te wassen. Terwijl de grote olifanten zich gewillig laten doen, vinden de babies het water enorm leuk en zitten geen seconde stil. Het liefste wat ze doen is "bommetje" spelen en toeristen omver kegelen. De stroming daar is enorm sterk dus ze laten zich wat meedrijven, met enkel hun slurf boven water en botsen dan tegen je aan. Dan lig jij erin en word je collectief uitgelachen door de bende flaporen. Een keer een stamp gekregen van een kleintje, maar effe later leggen ze dan weer hun slurf rond u en is iedereen weer vriendjes.

soit, een enorm enorm zalige dag die afgesloten werd met een goede massage, eenmaal ik terug was in Chiang Mai

foto's volgen nog!

posted by Thomas @ zaterdag, oktober 07, 2006